| Anasayfa |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
“Gökgöz” Köyü’nden “Örencek” Köyü’ne doğru epeyce dik bir yokuş üzerinden yavaş yavaş çıktıktan sonra yeni yetişen çam ağaçlarının arasında tepenin üzerine varmış ve geçtiğimiz yerlere doğru bakmıştım: Karşımdaki manzara bütün manasıyla muhteşemdi. Cenap Şahabettin “Aşk tepeye benzer: Manzarası iyidir ama tırmanması olmasa!” diyor. Zarif ve nükteden edibemiz buradaki manzarayı göreydi o tepeye tırmanmaya çoktan razı olurdu! Burada bir daha anladım ki her güzel şeye varmak için biraz terlemek lazım geliyor: Cennetin yolu bile ne kadar sarptır!
Yolda merakla sordum: “Mahmut Şevket Paşa” Köyü’ne ne zaman geleceğiz? Yarım saat bile kalmadığını söylediler. Bu büyük ruhlu şehit-i hürriyetin, bu 31 Mart gibi bir dâhiye-i musibetin başına 11 Nisan gibi bir saika-ı tenkil indiren fedakâr Meşrutiyetin ismini taşıyan bu köyü bir an evvel görmek istiyordum. Biliyordum ki orada yeni başlamış bir de leyli ibtidai-yi mektebi vardı. Dalgın gidiyordum: -İşte köye geldik, dediler. Yok, Mahmut Şevket Paşa Köyü burası mıydı?.... Karşımda bir katlı, beyaz sıvalı oldukça yakışıklı bir mektep, sonra... Fakat sonra üstü tahta ile kapanmış dağınık, kulübe halinde birkaç evcikten başka bir şey yoktu. Gönlüm istiyordu ki ben bu köyü kendi ismiyle mütenâsib bulayım. Bu ismi bu köye verenler ne düşünmüşlerdi?
Devamı Dünden bugüne EFLANİ - II adlı kitabımızın 2. baskısında yayınlanacaktır. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
